Het was een drukte van belang in het anders zo rustige Dreuvelte. Alle landelijke media waren groot uitgerukt om verslag te doen van de spectaculaire uitslag van de tussentijdse gemeenteraadsverkiezingen. Vanuit het niets had de lokale partij WWW! maar liefst 99,2% van de stemmen behaald. En dat zonder verkiezingsprogramma.
De man van het NOS-journaal stond straatinterviews te doen op de Brink. “WWW!! zegt tenminste waar het op staat. Het loopt helemaal uit de klauwen met die wolven en Den Haag doet niets,” aldus een mevrouw achter een kinderwagen. Of ze het niet bezwaarlijk vond dat de partij geen programma had, probeerde de journalist nog. “Welnee,” was het antwoord, “De naam is toch duidelijk genoeg? WegWezenWolf! Daarna zien we wel weer verder.”
Half achteruitlopend bewoog de man van het journaal zich richting het gemeentehuis. De cameraman liep mee en hield hem in beeld. Lijsttrekker Rein Vos stond nog met een radioverslaggever te praten en probeerde het interview af te ronden toen hij de camera zag naderen. Achter hem stonden sympathisanten met spandoeken. “Wolven terug naar Wolvega!” viel er op te lezen, en “Weg met de WEF-Wolf!”
“Hoe zou u uw overwinning willen omschrijven, meneer Vos?”
“Als een overwinning voor het volk en een flinke tik op de neus van de Haagse kliek!”, antwoordde de partijleider. “Niemand heeft ons iets gevraagd. Ze hebben ons de wolf gewoon door de strot geduwd. De rode loper voor hem uitgelegd, met hun ecologische hoofdstructuur en ecoducten. Die wolf is zo luilekkerland binnengewandeld. Dacht u dat wolven huilden? Welnee, ze lachen ons keihard uit!”
“Maar is het niet zo,” vroeg de journalist, “dat wolven eigenlijk nooit een mens aanvallen? Dat in heel Europa deze eeuw geen enkel incident is gemeld waarbij een wolf een mens doodde? Overdrijft u niet een beetje?”
“Dat zegt Anneke van GroenLinks ook altijd!” De lijsttrekker liep wat rood aan en begon sneller en harder te praten. “Moeten we daar soms op gaan wachten? Nee toch! Het gaat wel om onze kinderen hè. Onze kinderen! Weet u wat ze laatst ook nog zei, die Anneke? Dat er wel elk jaar meer dan tien fietsers en wandelaars het leven laten bij ongelukken met landbouwvoertuigen. Wat heeft dat er nou mee te maken? Wolven horen hier niet, trekkers wel. Punt.”
Dat vond de man van het journaal wel een mooie afsluiter. “Tot zover Dreuvelte; terug naar de studio.”
Na afloop van de geïmproviseerde persconferentie trof de verzamelde pers elkaar in dorpscafé De Rustende Jager. Aan de stamtafel had zich een groepje gevormd rond Douwe, de ervaren verslaggever van de regionale krant, in de hoop van hem enige duiding te horen van het fenomeen WWW! De journaliste van de Volkskrant was aan het woord. “Ik denk dat we de wolf als een symbool moeten zien. Alles is hier verdwenen: de bus, de school, de bibliotheek. En wat krijgen ze ervoor terug? Wolven. Denk je niet, Douwe?”
Douwe sloeg zijn borrel achterover en schudde zijn grijze hoofd. “Soms is iets precies wat het lijkt. De meeste mensen willen gewoon geen wolven in hun buurt.” De anderen wisten niet goed of dit een domme opmerking was of juist een hele verstandige. Nou ja, ze hadden nog een reis van twee uur voor de boeg, dus alle tijd om daarover na te denken.