Veel van wat we doen gaat over de toekomst. We maken plannen, we bouwen iets. In een relatie, in een onderneming, in de politiek, overal. Als de toekomst dan wegvalt, lijken veel dingen ineens zinloos. Bijna alles, eerlijk gezegd. Maar het went, vreemd genoeg, en na een tijdje ben je weer gewoon je dagelijkse dingen aan het doen. Nieuwe routines, voor een deel, maar wel routines.
Ook de omgeving went aan de nieuwe situatie. Na de eerste schrik, de boosheid en het verdriet volgt nu eenmaal de acceptatie; dat is hoe we psychisch gezond blijven. De urgentie verdwijnt. Ronald is ziek, ernstig ziek, dat is hij al een tijdje en dat zal nog wel even zo blijven. Elke aflevering van dit feuilleton wordt minder gelezen dan de voorgaande – zo werkt dat nu eenmaal. De allerlaatste aflevering zal wel weer veel gelezen worden, voorspel ik alvast.
De chemo van de afgelopen vier maanden heeft zijn werk goed gedaan. Er is zelfs weer een hele, hele kleine kans dat ik toch operabel ben – de chirurgen buigen zich deze week over de scans. Het is nog steeds onwaarschijnlijk dat ik genees, maar het is ook onwaarschijnlijk dat ik binnen een paar maanden dood ben. Ik hang er een beetje tussenin.
Zelfs het wachten op het volgende spannende moment went. Na een tijdje besef je dat er altijd weer een volgend spannend moment is, en dat je alleen maar aan het wachten bent, als je niet oppast. Over een week weet ik weer meer dan nu, dus misschien is dat een beter moment om een update te posten (of een reis te maken, of iemand te bezoeken, of wat dan ook). Behalve dan dat je op die manier uitstel op uitstel stapelt, want alles blijft onzeker, elke scan is weer spannend en kanker is nu eenmaal onvoorspelbaar. Zekerheid heb je pas als je dood bent.
Het nut van aan iets wennen is dat het minder aandacht en energie kost, zodat je die ergens anders voor kunt gebruiken. Om te lummelen bijvoorbeeld, want daar is een leeg hoofd voor nodig, zodat er indrukken en ideeën naar binnen kunnen waaien.
Lummelen lukt me weer steeds beter. Er zijn zelfs al een of twee ideeën die wortel beginnen te schieten. Daar iets mee doen, dat is weer een heel ander verhaal. Alles op zijn tijd. Het wordt lente.