Het land der levenden

Rondje vijf van de chemo is achter de rug; nog één te gaan. Daarna bekijken we wat de volgende stap zal zijn. Waarbij ik hoop dat mijn lichaam in ieder geval een paar weken rust krijgt, want ik ben wel een beetje gesloopt, zo langzamerhand.

Ondertussen sta ik inmiddels een half jaar aan de zijlijn. Afgelopen weekend liep ik even binnen bij de Sunrise hackathon van Odyssey, de club waarvoor ik aan het werk was toen mijn ziekte aan het licht kwam. Het was fijn om vrienden en bekenden te zien, maar het was ook wel confronterend. Alles gaat gewoon door, zonder mij, en het is de vraag of ik ooit nog aan kan haken. Op dit moment ben ik arbeidsongeschikt, maar dat komt door de chemo, niet door de kanker. Ik heb veel rust nodig, herstel slecht, en mijn concentratievermogen en kortetermijngeheugen zijn achteruit gehold.

Of dat laatste door de chemo komt weet ik trouwens niet zeker. Het kan ook door de mentale dreun komen, of door mijn medicinale cannabisgebruik. In ieder geval is het lastig.

Ik heb geprobeerd klussen te vinden die ik kan integreren in mijn behandeling. Waar geen druk op staat, waar ik aan kan werken op de momenten dat ik me goed voel. Drie bevriende ondernemers kwamen, los van elkaar, met ideeën die misschien wel zouden kunnen passen. Maar ja, dan kom je uit op iets wat noch voor hen, noch voor mij de hoogste prioriteit heeft, dus daar komt dan geen energie in.

Ook op het sociale vlak vallen er gaten. Regelmatig moet ik uitnodigingen afslaan of afspraken afzeggen. Daar is dan uiteraard begrip voor, maar als je het te vaak doet gaan mensen denken dat ze je beter met rust kunnen laten. Het zij zo.

Misschien, zo bedacht ik, moet ik het anders benaderen. Ik ben op reis, een verre reis, en de kans is groot dat ik nooit meer terugkom. En als ik wel terugkeer, in het land der levenden, dan pak ik het op dat moment wel weer op, met de mogelijkheden die zich dan voordoen en die ik nu toch niet kan voorspellen. Maar voorlopig focus ik me op de reis.

Je kunt me op mijn reis gewoon appen, bellen en zelfs opzoeken. Na de zomervakantie, vanaf 20 augustus, zijn er ook weer soepzondagen, want die zijn superleuk. Het is maar een metafoor hè, die reis. Denk ik. Hoop ik.