Vieren

Mijn oncoloog was tevreden. “Ga het maar vieren!”, zei hij. “Dit kon eigenlijk niet beter.”

De chemo heeft de uitzaaiingen in mijn lever met 70% laten krimpen. Natuurlijk is dat goed nieuws, en ik wilde het ook best vieren, maar dat lukte niet zo goed. Ik hoorde mezelf allerlei voorbehouden maken toen ik mijn zoons en ouders belde om ze op de hoogte te brengen.

“Dit betekent niet dat ik beter word, hè. Het is pas de eerste stap. Of nee, de tweede, na het verwijderen van de primaire tumor. Er zitten nog steeds twaalf of dertien uitzaaiingen in mijn lever en uiteindelijk moeten die allemaal weg. Het is nog zeer de vraag of dat gaat lukken.”

En zelfs als dat lukt weet je niet zeker of je schoon bent, of dat er toch nog wat losse kankercellen achter zijn gebleven. In de lever, de bloedbaan of het lymfestelsel. Je bent schoon totdat je niet meer schoon bent, net als een alcoholist.

Wat wel goed nieuws is – maar dat was halverwege eigenlijk al duidelijk – is dat ik niet meer in acuut levensgevaar ben. De keerzijde daarvan is dat ik me moet voorbereiden op “leven met kanker”, en ik weet nog niet goed wat dat inhoudt.

De darmoperatie was niet leuk, zeker niet toen hij opnieuw moest. Vier maanden chemo was ook niet leuk, en het duurt nog wel even voor ik daarvan ben hersteld. Ondanks het gebrek aan leuk waren de afgelopen maanden wel de moeite waard. Vriendschappen zijn verdiept, nieuwe inzichten verworven. Aanvankelijk had ik er moeite mee om niet meer te zijn dan een fulltime patiënt, maar inmiddels vind ik dat niet meer erg. Ik heb mezelf verlof gegeven. Ik ben op reis.

Nu het wat beter gaat, merk ik vreemd genoeg, of misschien helemaal niet vreemd, dat de vrees weer toeneemt. Toen er weinig perspectief was, was het makkelijk om hoop te hebben, al was het tegen beter weten in. Nu het meezit is er ook weer ruimte voor tegenvallers en voor zorgen. 

Misschien dat het vieren daarom niet lukte.

Aanstaande zondag, 3 september is dat, doe ik een nieuwe poging. En vervolgens elke eerste zondag van de maand. Als je zin hebt, kun je meevieren. Met soep erbij. En reisverhalen.