Ronald Mulder

Bovenkamer. Te huur.

Veel van wat we doen gaat over de toekomst. We maken plannen, we bouwen iets. In een relatie, in een onderneming, in de politiek, overal. Als de toekomst dan wegvalt, lijken veel dingen ineens zinloos. Bijna alles, eerlijk gezegd. Maar het went, vreemd genoeg, en na een tijdje ben je weer gewoon je dagelijkse dingen […]

Meer lezen

Mijn gemoedstoestand de afgelopen week was: in de war. Mijn therapeute, die mijn blog had gelezen, suggereerde dat ik erover moest gaan schrijven, “want dat helpt je om de dingen op een rijtje te krijgen, toch?”. Ik antwoordde dat ik wel materiaal nodig had om te beginnen. Brokstukken. Hompjes klei. Maar nu was alles een […]

Meer lezen

Het was een chaotisch tafereel. De hele keuken stond blank. Op de keukentafel, hoog en droog, stond een man druk te bellen. Tegen de binnenkant van de deur zette een slanke vrouw in mantelpak zich schrap. “We worden overspoeld!”, riep ze. “De instroom moet omlaag!” Dat leek wat overdreven; het water stond hoogstens tot haar […]

Meer lezen

Dit is rustiger vaarwater. Het is niet altijd leuk, maar vaak ook wel. Net als in het normale leven, eigenlijk. Het is in ieder geval rustig. Toen ik ziek werd ben ik daar vrijwel direct over gaan schrijven. Dat was niet eens een beslissing, het was een reflex. Schrijven is orde scheppen in de chaos; […]

Meer lezen

Als alles goed gaat, ben ik over tien dagen kankervrij. Negen maanden geleden kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide darmkanker had. Zonder behandeling zou ik maximaal nog een maand of negen te leven hebben. Met behandeling misschien een of twee jaar langer, of ik moest heel veel geluk hebben. Ik heb dus heel veel […]

Meer lezen

Een paar maanden geleden vergeleek ik mijn ziekte met een reis. Nu moet je een metafoor nooit te ver doorvoeren, maar toch wil ik nog één overeenkomst noemen: als je niet uitkijkt, ben je een groot deel van de tijd aan het wachten in plaats van dingen te doen of mee te maken. Wachten lijkt […]

Meer lezen

Mijn oncoloog was tevreden. “Ga het maar vieren!”, zei hij. “Dit kon eigenlijk niet beter.” De chemo heeft de uitzaaiingen in mijn lever met 70% laten krimpen. Natuurlijk is dat goed nieuws, en ik wilde het ook best vieren, maar dat lukte niet zo goed. Ik hoorde mezelf allerlei voorbehouden maken toen ik mijn zoons […]

Meer lezen

“Het is goed nieuws,” zei de internist zodra ik binnen gespreksafstand was, zodat alle spanning met een zucht uit me liep. Het was inderdaad goed nieuws. De tumoren in mijn lever zijn met 46% afgenomen. Als ik het goed heb gaat die -46% over de optelsom van alle diameters, dus het totale volume is dan […]

Meer lezen